آهنگساز استونیایی آروو پرت/Arvo Pärt در یک مصاحبه کم‌سابقه با روزنامه اسپانیایی ABC عنوان کرد شیوع ویروس کرونا به شکل دردناکی به ما نشان داد که بشریت به مثابه یک ارگانیسم واحد است و زیستن بشر تنها در سایه ارتباط با سایر موجودات زنده امکان‌پذیر است.
این مصاحبه در تاریخ 7 آوریل 2020 در روزنامه اسپانیایی ABC منتشر شده است. چیزی که می‌خوانید ترجمه‌ی اختصاصی پاراساندر از برگردان انگلیسی این مصاحبه توسط وبسایت «مرکز آروو پرت» است.
-از دیدگاه شما در بحران جهانی کنونی که با آن مواجه هستیم شاخه‌های گوناگون هنر به عنوان شبکه‌های ارتباطات اجتماعی و نقطه مرجع تعریف هویت ما، چه نقشی ایفا می‌کنند؟
اتفاقی که امروز در جهان در حال رخ دادن است ما را وادار می‌کند که ازخودگذشتگی‌هایی از خود نشان دهیم و در مقابل بعضی چیزهای زندگی عقب‌نشینی کنیم. به نوعی این ]بحران[ برای تمام جهان مانند یک روزه‌داری کامل است. تمام فرهنگ‌ها با مفهوم روزه‌داری و مزایا و تاثیرات ناشی از آن آشنا هستند. شرایط فعلی که ما را وادار به خودداری و پرهیز می‌کند خواسته یا ناخواسته بر همه ما -از جمله دنیای هنر و هنرمندان- تاثیر می‌گذارد.
آیا این بحران و این شرایط وحشتناک برای شما الهام‌بخش خلق کردن و ساختن موسیقی بوده است یا برعکس، بر شما به عنوان یک آهنگساز اثر بازدارنده داشته است؟
نویسنده آمریکایی جان آپدایک زمانی گفته بود که او تلاش می‌کند با چنان آرامشی کار کند که صنعتگران و استادکاران قرون وسطا هنگام کار روی تزئینات و کنده‌کاری‌های مخفی نیمکت‌های چوبی کلیسا داشتند (اگرچه بعد از اتمام کار کسی قادر به دیدن نتیجه کار آنها نبود!) من هم تلاش می‌کنم تا جایی که می‌توانم در زندگی از این قاعده پیروی کنم.
به نظر شما آیا بحران کنونی روی شیوه‌ای که موسیقی ساخته می‌شود و شنیده می‌شود تاثیری می‌گذارد؟ و اگر این گونه است فرم جدید موسیقی و زبان موسیقیایی جدید که پس از کابوس کنونی به وجود می‌آید چگونه است؟
پاسخ به این سوال دشوار است. هر مصیبتی می‌تواند هنرمندان را به سوی آنچه مهم‌تر و ذاتی‌تر است سوق دهد. فقط گذر زمان می‌تواند به ما بگوید که این تمرکز بیشتر بر آنچه ذاتی‌تر است چه نتیجه‌ای دربر خواهد داشت.
مهم‌ترین درسی که ما باید از این محدودیت‌ها بیاموزیم چیست؟ آیا ما به عنوان یک جامعه می‌دانیم چگونه در انزوا زندگی کنیم؟
این ویروس کوچک (کرونا) به شکل دردناکی به ما نشان داد که بشریت به مثابه یک ارگانیسم واحد است و زیستن بشر تنها در سایه ارتباط با سایر موجودات زنده امکان‌پذیر است. باید به مفهوم «ارتباط» به عنوان یک قاعده کلی نگاه کنیم: توانایی محبت ورزیدن.
اگرچه این واقعا یک استاندارد بالا است، شاید حتی برای یک انسان دست‌نیافتنی باشد.
شرایط کنونی ما متناقض است؛ از یک سو ما را به انزوا سوق می‌دهد و از سوی دیگر ما را به همدیگر نزدیک می‌کند. در حالی که خود را قرنطینه می‌کنیم باید بتوانیم، و حتی مجبوریم که، قدر دایره محدود روابطمان را بدانیم و آنها را حفظ کنیم. همه اینها را باید پیش از این که از دنیا انتظار و طلب عشق و عدالت داشته باشیم بیاموزیم. به عبارتی ویروس کرونا همه ما را به کلاس اول برگردانده است. تنها زمانی که این آزمون را پشت‌سر گذاشتیم می‌توانیم به قدم‌های بعد فکر کنیم. این یک پروسه بسیار طولانی است.
مشخص است که پس از غلبه بر این بحران جامعه و جهان ما تغییر خواهد کرد. این تغییر چگونه خواهد بود؟ آیا درک ما از آزادی و حقوق مدنی دستخوش تغییر خواهد شد؟
بله. این دقیقا چیزی است که پیش خواهد آمد. تا به اینجا، ما ندانسته‌ایم که چگونه از آزادی‌مان در مسیر درست استفاده کنیم. مجازات این امر می‌تواند دردناک باشد.
می‌دانیم که شما در گذشته به دلیل بی‌عدالتی رژیم شوروی با تبعید مواجه شدید. ارزیابی شما از واکنش کشورها و دولتهای جهان به این بحران چیست؟
این بحران شرایطی را پیش آورده است که تمام مشکلات و کاستی‌ها در تمام سطوح عیان شده‌اند. تفاوتی نمی‌کند درباره ضعف‌های سیستم‌های سیاسی یا سیستم‌های اجتماعی بحث کنیم. بحران کنونی به کسی رحم نمی‌کند. در شرایط اضطراری «ارزش» واقعی همه رو می‌شود و دیگر نمی‌تواند پنهان بماند. کسی نمی‌داند ما چطور از این بحران سر بر می‌آوریم، اما همه می‌دانیم که دیگر هیچ چیز مثل سابق نخواهد بود.
ترجمه: سیاوش صداقت
https://t.me/parasounderfiles/1216
https://t.me/contemporarymusik
