پوریا رمضانیان | پیانیست، پژوهش‌گرِ موسیقی و فلسفه
• دانش‌آموخته‌ی موسیقی از دانشگاهِ هنر (کارشناسی: ۱۳۹۴ / کارشناسیِ ارشد: ۱۳۹۹)
• برگزیده‌ی دو دوره‌ی جشنواره‌ی ملیِ موسیقیِ جوان (۱۳۹۵: دوم / ۱۳۹۷: سوم)
• دبیرِ هنریِ:
– هفتمین دوره‌ی «جشنواره‌ی سایت‌ها و نوشتارهای موسیقی»
– دومین دوره‌ی «جشنواره‌ی ملیِ موسیقیِ صبا»
– دومین دوسالانه‌ی «جایزه‌ی آهنگ‌سازیِ احمد پژمان»
– بخشِ پژوهش در نخستین دوره‌ی «جشنواره‌ی ملیِ موسیقیِ صبا»
• پیانیستِ کُرِ ارکسترِ سمفونیکِ تهران (تا سالِ ۹۴)
• سابقه‌ی هم‌کاری به‌عنوانِ مدرس در «مدرسه‌ی عالیِ مطالعاتِ هنر و علومِ انسانیِ شمسه» و «مؤسسه‌ی فرهنگی-هنریِ هنرِ فردا»، اعم از:
– دوره‌ی «فلسفه‌ی موسیقی با تئودور آدورنو»: تابستانِ ۱۴۰۰
– دوره‌ی «باخ و تولدِ ایده‌ی موسیقایی»: پاییزِ ۱۴۰۰
– دوره‌ی «دربابِ معنای موسیقیِ مطلق: کاوشی تاریخی در معنای اثرِ موسیقایی»: پاییزِ ۱۴۰۰
• تألیف و ترجمه‌ی متونِ موسیقی‌شناختی و فلسفی:
– نقدِ کتابِ موسیقی‌شناسی، تألیفِ بابک احمدی، (فصل‌نامه‌ی ماهور، ش. ۵۵)
– ریتمِ آزاد: قوم‌موسیقی‌شناسی و مطالعه‌ی موسیقیِ بدونِ وزن، مارتین کلِیتُن، ترجمه، (فصل‌نامه‌ی ماهور، ش. ۶۰)
– برامسِ پیش‌رو، آرنولد شوِنبِرگ، ترجمه‌ی مشترک، (فصل‌نامه‌ی ماهور، ش. ۶۷)
– اپرای فیدِلیو، گسست، و دیالکتیک: کنکاشی هگلی-آدورنویی در لیبرتّوی «اپرای فیدِلیو»ی بتهوون، (حلقه‌ی تجریش: ۱۴۰۰/۵/۱)
– نقدی بر ترجمه و شرحِ حمید فرازنده از متنِ «سبک متأخر بتهوون»، (حلقه‌ی تجریش: ۱۴۰۰/۶/۱۲)
– موریتس هاوپتمان: هارمونیِ فونکسیونِل، فرم، و دیالکتیک، (حلقه‌ی تجریش: (۱۴۰۰/۶/۱۲)
و…
• برگزاری کارگاه‌ها و سخن‌رانی‌های متعددِ پژوهشی و اجرایی ازجمله:
– «موسیقی، فلسفه، و معنا» در دانشکده‌ی الهیات و فلسفه‌ی دانشگاهِ بهشتی
– «موسیقی و جامعه در نظرِ آدورنو» در دانشکده‌ی علومِ اجتماعیِ دانشگاه تهران
– «واکاویِ لایه‌های استعاره در پرلودهای اپوس ۲۸ شوپَن» در دانشکده‌ی موسیقیِ دانشگاه هنر
– «موسیقی و تفکرِ دیالکتیکی» در دانشکده‌ی موسیقیِ دانشگاه هنر
– «بتهوون و تفکرِ دیالکتیکی» در پردیسِ هنرهای زیبای دانشگاهِ تهران
• کسبِ توصیه‌نامه‌ی آموزشی از دانشگاه مونترئالِ کانادا (Université de Montréal) و پروفسور اَلَن بِلکین جهتِ تدریس در زمینه‌ی مباحثِ مربوط به کلیه‌ی علومِ نظریِ موسیقی
