هدف موسیقی نوین از دید جان کیج

هدف: موسیقی نوین، حرکات نوین – 1939
جان کیج. موسیقی کوبه ایی یک انقلاب است. صدا و ریتم از مدت‌ها پیش مطیع و فرمانبر محدودیت‌های موسیقی قرن نوزدهم مانده‌اند و امروزه، ما در حال مبارزه‌ایی هستیم جهتِ رهاسازی آن‌ها. و فردا: با موسیقی الکترونیک که در گوش‌هایمان طنین انداز می‌شود، آزادی را نیوشا خواهیم بود.
آهنگسازان قرن نوزدهم به جای ارائه اصوات نوین، تنها به تنظیم دوباره اصواتِ کهنه پرداختند. همگی ما با روشن کردن رادیو، همواره صداهایی آشنا را می‌شنویم که با ذهن ما سازگاری یافته‌اند. مانند سمفونی‌ها که غالباً به یکدیگر شبیه هستند. در مرحله کنونی این انقلاب، موسیقی به نوعی تخطی و طغیان نیاز دارد و تجربه نیز لزوماً باید از این مرحله فراتر رود.
تجربه ضربه زدن به هر چیز(از ماهی تابه حلبی گرفته تا ظروف پر از برنج و لوله‌های آهنی) و هر آن چه می‌تواند در دستمان جای گیرد.
و نه تنها ضربه زدن، بلکه مالیدن، شکستن؛ تولید صدا را باید به هر طریقی تجربه کرد و آن چه را که خود توان انجامش را نداریم به لوازمِ الکترونیک و ابداعات محول می‌کنیم. البته معترضان به موسیقی نوین نیز خواهند کوشید تا همه چیز را به سمت مواجهه و تقابل با این انقلاب هدایت کنند. آنان اجازه نخواهند داد تا کار به آسانی پیش رود و خواهند گفت: “تمایلات شما در موسیقی سطحی است». یا«این نوع اصوات چیزی نیستند جز تکرار موسیقیِ بدوی ـ شرقی”
اصوات ناب و نوین برچسب سر و صدا” خواهند خورد. اما تنها پاسخ مشترک ما به این انتقادها، ادامه کار، گوش دادن و ساخت موسیقی با مواد جدید است. این خود نوعی بی‌اعتنایی به تحریم‌هاست. البته باید دانست که این مقاومت‌ها، از بین خواهند رفت.
فعالانِ سایر رشته‌های هنری نیز در خواهند یافت که چه چیزی در زمانه مدرن سودمند است.
برگردان به فارسی علیرضا امیرحاجبی